Kasteel Ter Does en polderlandschap

De eerste bewoners groeven een ronde gracht rondom hun erf en gebruikten de vrijgekomen grond om het erf op te hogen. Op die heuvel bouwden ze omstreeks 1300 een rechthoekig donjon (een middeleeuwse, versterkte woontoren) van grote bakstenen. Al snel kwam er als beveiliging een bakstenen ringmuur binnen de slotgracht. Het kasteel had een eigen boerderij, een voorganger van de huidige.

Het polderlandschap zoals we het nu kennen, bestond in de Romeinse tijd niet. In die tijd zag het er hier heel anders uit. In het buitengebied woonde bijna niemand. Het land lag hoger, was begroeid met laagveen, moerasbos en hoogveen, doorsneden door veenriviertjes als de Does. Het was hier gevaarlijk, ontoegankelijk en ruig. Vogels, insecten, vissen, otters en bevers waren de bewoners. De Romeinen waagden zich niet in dit gebied ten noorden van de Oude Rijn.

De Cananefaten waren de toenmalige bewoners van Zuid-Holland. Ze woonden op de oevers van riviertjes in boerderijtjes, gebouwd met houten palen en een dak van riet of stro. De Cananefaten teelden graan, gerst en vlas. Het graan maalden ze fijn tot meel om pap te maken of brood te bakken. Ze kenden ook al bier, dat ze van gerst brouwden. Hun kleren maakten ze van vlas. Ze hielden dieren, die zorgden voor melk, wol, vlees en leer. In Museumpark Archeon is zo’n boerderijtje nagebouwd én je kunt er kennis maken met onze voorvaderen. Ze vertellen je graag hoe en waarvan ze leefden. Kijk hier voor meer informatie.